Pensieri durante il viaggio II

Επιτηδευμένη μελαγχολία, μολύβι και χαρτιά με άτσαλα γράμματα.

Ορνιθοσκαλίσματα.

Φταίει το τρένο που κουνάει πολύ.
Δεν υπάρχει τίποτα το σταθερό εδώ μέσα.

- Τι σκέφτεσαι;
- Ένα κόκκινο ποδήλατο με μια πυξίδα δεμένη στην πίσω ρόδα του να σέρνεται μουρμουρίζοντας εκνευριστικά κάθε φορά που σκουντουφλάει πάνω σε πέτρες και λογής λογής άχρηστα πράγματα που βρίσκει στο πέρασμά της.

- Τώρα;
- Ένα φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ και μακριά ουρά, στο χρώμα του σούρουπου, να μην αγγίζει ανθρώπινη σάρκα. Το αόρατο χέρι του ανέμου το σέρνει στα σοκάκια και το παρατάει σε μια γωνιά τσαλακωμένο και βρώμικο. Και το βρίσκει μια μικρή ξανθούλα που το φοράει χωρίς δεύτερη σκέψη. Κοίταξέ τη! Μοιάζει με ανατέλλον σούρουπο!

- ...
- Άβαφα χείλια σιγοψιθυρίζουν όμορφες μελωδίες και ψάχνουν άλλα χείλη για να τους εκμυστηρευτούν τ' Ανείπωτα. Και δυο μάτια για να τα φιλήσουν και να μπορέσουν να δουν όσα εκείνα βλέπουν κάθε φορά που κλείνουν ευλαβικά στο άγγιγμα των χειλιών.