Βλέπω το πρόσωπο και την όψη που αγάπησα μα τώρα πια είναι κάποιος άλλος, ίδιος μ' εκείνον μα άλλος. Ή εγώ είμαι άλλη; Εκείνη που αγάπησε μα διαφορετική πια.
Ακόμη και μέσα στο μεθύσι που όλα γίνονται θολά, που δε σκέφτεσαι καθαρά, που αυτά που είχες αποφασίσει φαίνονται ξεχασμένα, το ίδιο πάντα μοτίβο δίνει ρυθμό στο μυαλό.
.
«Σ' αγαπώ, σε λατρεύω, μα δε σε πιστεύω.»
.
Δεν πιστεύω σε μένα ούτε σε σένα.
.
Ακούω μέσα μου τα λόγια μου τα μεθυσμένα, που δεν ξέρω αν πρέπει να εμπιστευτώ. Και δε μπορώ να τα πω ούτε να γράψω στο χαρτί. Βαβούρα και καπνός.
.
.
.
Έρχεται στο μυαλό μου η μουσική του μπουζουκιού και σκέφτομαι εσένα να χορεύεις με τα χέρια ορθάνοιχτα, σα λεπίδες που σχίζουν τον αέρα, κι εμένα να χειροκροτώ από μακριά.
Κι είναι μια εικόνα όμορφη...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
