«Το καλοκαίρι αυτό μαζί σου αλλιώς το είχα φανταστεί. Γεμάτο ζωή, γεμάτο καινούρια πράγματα, γεμάτο από κάθε άποψη! Τώρα βέβαια που το ξανασκέφτομαι αυτό το καλοκαίρι ήταν γεμάτο από ζωή και για την ακρίβεια γεμάτο από μαθήματα ζωής. Μπορεί στα περισσότερα από αυτά να απέτυχα παταγωδώς, όμως δε μετανιώνω για τίποτα απ’ ό,τι έκανα, είτε ήταν καλό είτε ήταν κακό. Πέρασα από πανελλήνιες, από φωνές, καβγάδες με φίλους, ανούσιες απόπειρες να ενταχθώ σε μία παρέα, βασανιστικά ερωτηματικά και τελικά κατάφερα, μήνα Αύγουστο, στο τέλος του καλοκαιριού της αποφοίτησής μου από το σχολείο, να βάλω τα πράγματα σε μία τάξη. Επιτέλους επικρατεί και πάλι ισορροπία στη ζωή μου. Δε μου αρέσουν τα σκαμπανεβάσματα. Η ποικιλία, ναι! Όχι όμως η αβεβαιότητα, η έλλειψη προγράμματος και το συνεχές ψάξιμο ώστε να μπορέσω να καταλάβω τι μου γίνεται και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω. Δεν μετανιώνω για τίποτα απ’ ό,τι έχω κάνει, όμως αυτό δε σημαίνει πως είμαι και περήφανη γι’ αυτό το καλοκαίρι. Δεν πρόκειται να το ξεχάσω. Ποτέ! Ο βασικότερος όμως λόγος για τον οποίο θα το θυμάμαι είσαι εσύ που με ανέβασες στα σύννεφα, έστω και για τόσο λίγο...»

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2004

......................

.......................

..........

Υ.Γ. Ούτε που ξέρω πώς και το ξέθαψα αυτό το κομματάκι... Πόσο παιδιάστικα αθώα αντηχούν τώρα πια αυτά τα λόγια στα αφτιά μου!

Pensieri durante il viaggio II

Επιτηδευμένη μελαγχολία, μολύβι και χαρτιά με άτσαλα γράμματα.

Ορνιθοσκαλίσματα.

Φταίει το τρένο που κουνάει πολύ.
Δεν υπάρχει τίποτα το σταθερό εδώ μέσα.

- Τι σκέφτεσαι;
- Ένα κόκκινο ποδήλατο με μια πυξίδα δεμένη στην πίσω ρόδα του να σέρνεται μουρμουρίζοντας εκνευριστικά κάθε φορά που σκουντουφλάει πάνω σε πέτρες και λογής λογής άχρηστα πράγματα που βρίσκει στο πέρασμά της.

- Τώρα;
- Ένα φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ και μακριά ουρά, στο χρώμα του σούρουπου, να μην αγγίζει ανθρώπινη σάρκα. Το αόρατο χέρι του ανέμου το σέρνει στα σοκάκια και το παρατάει σε μια γωνιά τσαλακωμένο και βρώμικο. Και το βρίσκει μια μικρή ξανθούλα που το φοράει χωρίς δεύτερη σκέψη. Κοίταξέ τη! Μοιάζει με ανατέλλον σούρουπο!

- ...
- Άβαφα χείλια σιγοψιθυρίζουν όμορφες μελωδίες και ψάχνουν άλλα χείλη για να τους εκμυστηρευτούν τ' Ανείπωτα. Και δυο μάτια για να τα φιλήσουν και να μπορέσουν να δουν όσα εκείνα βλέπουν κάθε φορά που κλείνουν ευλαβικά στο άγγιγμα των χειλιών.

Pensieri durante il viaggio I

Έχεις δει ποτέ σου τέτοια σύννεφα;

Σα μακριά μαλλιά που τα φυσά ο άνεμος.

Με φόντο πεδιάδες και ράγες.

Και τούνελ να σε καταπίνουν, να σε βυθίζουν στο σκοτάδι

κι έπειτα να σε φτύνουν άτσαλα στο φως.

Ξανά και ξανά.

...

Έχεις δει ποτέ σου τόσες πράσινες αποχρώσεις;

Και καφετιές κορδέλες κι αμυγδαλιές πιτσίλες.

Και συ σα φίδι ή σα σκουλήκι, ή μάλλον σα φίδι,

να γλιστράς ανάμεσά τους

χωρίς να ακουμπάς τίποτα και πουθενά.

....

Έχεις αφουγκραστεί ποτέ σου μια τόσο μελωδική ησυχία;

Κάτι σα χτύπος χωματένιας καρδιάς και αναστεναγμός κόκκινων πετάλων.

Σαν τότε που με άφηνες να ακουμπώ το αναψοκοκκινισμένο μάγουλό μου στο στήθος σου...

Κι άκουγα προσεκτικά

έναν - έναν

κάθε χτύπο της καρδιάς σου.

Και τα μακριά μαλλιά μου λικνίζονταν υπάκουα στο ρυθμό κάθε αναπνοής σου...

Δάκρυσα για σένα
Αναπάντεχα
μέσα σε μια βάρκα
Μεσοπέλαγα

............

Μέθυσα με θαλασσινές σταγόνες.

Δεν ήξερα κατά πού να κοιτάξω για να σε δω κι έτσι έκλεισα τα μάτια μου.

Σε έψαξα και σε βρήκα στο τελευταίο μου φιλί.

Κι η βάρκα συνέχισε να πλέει στα ήρεμα νερά αδιαφορώντας για την τρικυμία του μυαλού.

...............

.............