Το μαύρο πρόσωπο που κοιτάζει προς τον ουρανό ασάλευτο δέχεται να ανοίξουν τις τρεις πόρτες του
για να μπουν εντός του
πατεράδες με μουστάκια, ξανθά αδέλφια και μαμάδες με μεγάλα σκούρα μάτια
κι αρχίζει ένα τεράστιο ταξίδι προς το φως
περνώντας μέσα από τούνελ και ακολουθώντας δρόμους όχι πάντα ομαλούς.
Τα χέρια των επιβατών μερικές φορές μπήγουν τα δάχτυλα
στα μάτια του.
Κάποιων τα δάχτυλα έχουν νύχια που πονούν
γιατί μπαίνουν βαθιά.
Κάποιων άλλων τα δάχτυλα σμίγουν μετά την επίθεση
και μετατρέπονται σε χούφτες που μαζεύουν
ό,τι έχει απομείνει.
Άλλων τέλος γίνονται χάδι που
απαλύνει
και
ηρεμεί
γεμίζοντας το πολύχρωμο τοπίο με ησυχία...
Με ησυχία...
Με ησυχία...
.
Ησυχία... . ...