Δύο φορές η ίδια παράσταση.Δύο φορές οι ίδιοι ηθοποιοί.
Δύο φορές η ίδια υπόθεση.
Δύο φορές τα ίδια δάκρυα να κυλούν από τα μάτια.
Δύο φορές το ίδιο ρίγος στο κορμί.
Δυο φορές η ίδια επανάσταση της ψυχής απέναντι στο αναπόφευκτο.
Προκαταβολικό πένθος γι' αυτό που πλησιάζει;
Πονάει κάθε φορά που συνειδητοποιώ πως κάποτε θα πάψω να ανασαίνω, πως τα χείλη μου θα μελανιάσουν και τα μάτια μου, ακόμα κι αν παραμείνουν ανοιχτά, δε θα ξαναντικρύσουν τίποτα άλλο πέρα από ένα μαύρο φόντο.
ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΟΙΩΣΩ!
Ίσως πάλι, ακόμη κι αυτό, να μην είναι τίποτα... Απλά θα συμβεί και θα τελειώσει κι αυτό κι εγώ μαζί του. Εκείνη όμως που πριν από λίγο καθόταν δίπλα μου στην παράσταση...;
Μία παράσταση, με ηθοποιούς, με υπόθεση, με δάκρυα να κυλούν στα μάτια, με ρίγος να πάλλει το κορμί, με μία ψυχή να επαναστατεί απέναντι στο αναπόφευκτο...
Τι θα γίνει με αυτή; Θα χαθεί πριν από μένα, μάλλον... Κι εγώ θα'μαι εκεί. Θα τη βλέπω να σβήνει και δε θα μπορώ να κάνω τίποτα. Και θα πονάω πιο πολύ! Κι εκείνη τη στιγμή θα εύχομαι να χαθώ. Να χαθώ για να μη δω. Για να μη νοιώσω!
Θα εύχομαι να πάψω να ανασαίνω.
Θα εύχομαι τα χείλη μου να μελανιάσουν και τα μάτια μου, ακόμα κι αν παραμείνουν ανοιχτά, να μην ξαναντικρύσουν τίποτα άλλο πέρα από ένα μαύρο φόντο.
ΘΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΟΙΩΣΩ!
Υ.Γ. «Και τα όνειρά σου μες στα μάτια σε κοιτάζουν και σέρνουν κάτι πόθους γερασμένους. Μοιάζουν γυναίκες που τους ήρωες αγκαλιάζουν και τους φορτώνουν στα κρεβάτια ηττημένους... Μα όταν θα κλείσεις, όταν θα τελειώσεις, όταν διαβάσεις πολλά γραμμένα, θα δεις πως όλα μπορούνε να υπάρχουν, να συνεχίζουν χωρίς εσένα...» (Β.Π. & Θ.Μ. Καταδότες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου