ψιτ : τι νοιώθεις;
γαλήνη : ... ζέστη . . .
ψιτ : η ζέστη δεν είναι συναίσθημα..!
γαλήνη : είναι! . .
αυτό ακριβώς εννοούσα.
βάλτο μέσα μου και θα καταλάβεις!
κι αν κάποτε καταφέρω να το βάλω και στο βλέμμα μου θα μπορείς ακόμη και να το δεις!
skip to main |
skip to sidebar
Κοιτα μια νυχτα, εξω που κανει...
Πληροφορίες
- G.V.G_Ps
- Μην καταδέχεσαι να ρωτάς : "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!(Ν.Κ.)
ΔΕΣΜΟΙ
Αρχειοθήκη ιστολογίου
- Μαρτίου (1)
- Ιανουαρίου (3)
- Δεκεμβρίου (3)
- Νοεμβρίου (2)
- Οκτωβρίου (4)
- Σεπτεμβρίου (3)
- Αυγούστου (4)
- Ιουλίου (3)
- Ιουνίου (4)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (4)
- Μαρτίου (7)
- Φεβρουαρίου (3)
- Ιανουαρίου (3)
- Δεκεμβρίου (5)
- Νοεμβρίου (7)
- Οκτωβρίου (1)
- Μαΐου (1)
- Νοεμβρίου (2)
- Φεβρουαρίου (1)
Check this out...
Στιχοι που τρεμουν
- Να'χε χρώμα η μοναξιά στο χαρτί να ζωγραφίσω, να την κάνω θαλασσιά και αγέρα πελαγίσιο. Να της βάλω και πανιά για ταξίδι τελευταίο, λιμανάκι στο Αιγαίο η δική μου αγκαλιά. Πιο καλή η μοναξιά από σένα που δε φτάνω, μια σε βρίσκω μια σε χάνω. Πιο καλή η μοναξιά...(Γ.Π. & Χ.Β. Πιο καλή η μοναξιά)
- Μια ζωή περιμένω μα δε γίνονται θαύματα... Μια ζωή σ'ανασταίνω στα γαλάζια σου γράμματα...(Δ.Γ. Τα γαλάζια σου γράμματα)
- Στις βραδινές περιπλανήσεις μας, μες στης πόλης τον αχό, τις θαμπές φωνές των άγνωστων σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ. Μου κρατάς το χέρι, σε κρατώ, με κοιτάς για μια στιγμή. Το μεγάλο μας το όνειρο σου εξηγώ μ'ένα φιλί. Και μετά δε μιλάμε πολύ, γιατί τ'όνειρο ζει στη σιωπή. Με το βλέμμα στους περαστικούς, να'χα χίλιες σιωπές να ακούς...(Ε.Τ. Χίλιες σιωπές)
- Είναι σκληρό για μια γυναίκα να'ναι μόνη... Στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει. Όση και να'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου. Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει. Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία...Είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα. Δε νοιώθω θλίψη, μα μου'χει λείψει το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία. Δε νοιώθω θλίψη, μα μου'χει λείψει το λάγνο ψέμα σου, που τα'κανε όλα ωραια...(Χ.Α. Πανσέληνος)
- Οι φίλοι μου όλοι, εδώ και χρόνια, ζευγάρια γίναν, φτιάξαν σπίτια. Μονάχα εμένα χάσκει ακόμα, χωρίς μια στέγη, ετούτη η αλήθεια. Θεός αν είναι...(Χ.Α. Θεός αν είναι)
- Απόψε θέλω να πιώ, θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου! Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ για τα χαμένα όνειρά μου...(Χ.Α. Απόψε θέλω να πιώ)
- Όλα σε θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα, πράγματα δικά σου, καθημερινά. Σα να περιμένουν κι αυτά μαζί με μένα, να'ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά...(Χ.Α. Όλα σε θυμίζουν)
- Οι άντρες περνούν, μαμά. Πως θα'θελα να φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά! Μα αυτοί περνούν, μαμά, κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά... Οι άντρες περνούν, μαμά. Τι θα κερδίσω αν φέρω κάποιον λίγο πιο κοντά; Αφού περνούν, μαμά, κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά...(Χ.Α. Οι άντρες περνούν μαμά)
- Πάρε με, πάρε με, μέσα σου να κρυφτώ! Σα να μην έζησα πριν απ' το βράδυ αυτό...(Β.Π. Πάρε με)
- Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια αλήθεια μες στις αυταπάτες και μια αγκαλιά να με γιατρέψει από θανάσιμες αγάπες...(Β.Π. Έχω ανάγκη)
- Κι αν όλα βγουν αληθινά, δε θα χαρώ ούτε θα κλάψω. Και δε θα πω "στο είχα πει", δεν ξέρω πώς ούτε γιατί. Χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θ'ανάψω...(Χ.Α. & Β.Π. Οι μέρες που δικάζουν)
- Τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω, φτάνει πού και πού να λες ακόμα "σ'αγαπώ"...(Β.Π. Οι ψυχές και οι αγάπες)
- Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή, ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες. Ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή, ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες. Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή σ'ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι. Ίσως να έχεις χαραγμένο σαν εμένα κι εσύ πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι...(Β.Π. Ίσως)
- Ξέρω καλά τι πέρασες... Βλέπω σκιές στο σώμα. Ξέρω...νοιώθεις πως γέρασες. Μα κράτα λίγο ακόμα!(Β.Π.&Θ.Μ. Κράτα λίγο ακόμα)
- Ήμουν παιδί στα δεκαεννιά, τα χείλη μου ξεκλείδωνα να πίνω, να φιλώ και να ρωτάω...(Μ.Π. Συβαρίτισσα)
- Ό,τι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο. Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από εμένα! Δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου ή αν αυτό που νοιώθω ήταν πολύ για σένα...(Π.Λ. Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο)
- Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές κι ήταν οι σχέση μας αυτές... Χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ...(Ε.Α. Μέτρησα)
- Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται, μου'πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό. Οι έρωτες, καρδιά μου, δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται, για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό.(Μ.Ζ. Μάτια που δε βλέπονται)
- Μη μιλάς άλλο γι'αγάπη... Η αγάπη είναι παντού, στην καρδιά μας, στη ματιά μας, τρώει τα χείλη, τρώει το νου... Όταν θα'χουμε υποφέρει "καλημέρα" θα μας πει, θα μας φύγει, θα ξανα'ρθει κι όλο πάλι απ'την αρχή!(Δ.Σ. Μη μιλάς άλλο γι'αγάπη)
2 σχόλια:
tetoia thelo na vlepo.....
p.s ipomoni ki erxetai i anoiksi...
fili
ε!και? που η ζέστη δεν είναι συναίσθημα...εσύ δεν παύεις να το νιώθεις...κι αυτά που δεν έχουν καταγραφεί επιστημονικά αυτά είναι τα πιο σημαντικά...γιατί είναι μόνο δικά σου... στο βλέμμα σου το βάλες από την πρώτη στιγμή και το είδε...απλά ο φόβος και των δύο γι αυτό που μπορεί να γίνει ήταν πιο έντονος... αλλά η ζέστη τελικά ΝΙΚΗΣΕ!
Δημοσίευση σχολίου