Όχι, δεν ήταν κάτι σαν έκρηξη που δε μπορούσε να βρει χώρο για να υπάρξει ως έκρηξη. Ούτε κραυγή που δεν έβρισκε αφτιά για να ακουστεί. Ποιές είναι οι σωστές λέξεις για να το πουν και για να το καταλάβουν οι άλλοι.. Ναι, ήθελα να το καταλάβουν, μα δε μπορούσα να το επικοινωνήσω.
Τώρα ξέρω.Τώρα που βγήκα και το βλέπω απ' έξω κι από λίγο πιο μακριά ξέρω τι ήταν.
Εικόνα.
Ήθελα με τα χέρι μου να κατεβάσω τους τοίχους, να ξεσκίσω όλες τις αφίσες και όλα τα άρθρα και όλες τις φωτογραφίες που έχω κολλήσει κατά καιρούς πάνω τους κι αφού τους αφήσω γυμνούς να βγάλω όλα τα βιβλία από τα ράφια και να τα σκίσω κι αυτά μέχρι τελευταία σελίδα κι έπειτα να καταστρέψω τα cd, να τα σπάσω, να τα ποδοπατήσω και να κάνω και τα πιάτα κομμάτια πετώντας τα στο ταβάνι για να σπάσουν και να πέσουν θρύψαλα στο πάτωμα και τους καναπέδες να τους μουτζουρώσω με κυρομπογιές και τα ρούχα να τα βγάλω από τις ντουλάπες, να τα πετάξω στο πάτωμα και να τα ανακατέψω μέχρι να γίνουν μια αλάνταβη, πολύχρωμη στοίβα. Και να καταστρέψω ολόκληρο το σπίτι. Χωρίς φωνές, χωρίς τίποτα. Μόνο η καταστροφή θα ακουγόταν.
Χάος.
Όλα πεταμένα στο πάτωμα. Γυαλιά χαρτιά. Κι εγώ κάπου εκεί ανάμεσα να ανασαίνω ράθυμα με μάτια ανοιχτά για να το βλέπω.
Εκτονώνομαι.
Είναι κάτι στιγμές που θέλω να φωνάξω, να ουρλιάξω άναρθρα, να κλάψω, να σπάσω, να πέσω, να πονέσω κι έπειτα να κολλήσω το βλέμμα στο κενό και να μην ξαναμιλήσω ώσπου να πεθάνω.
Εκτονώνομαι και τελειώνει. Μέχρι να χρειαστεί να με ξανακλειδώσω στο σπίτι.
16/10/2007
2 σχόλια:
καν'το...θα νιώσεις πολύ καλύτερα, πίστεψε με....
polles fores bgainontas apo mia katastasi mporoume na doume ta pragmata pio kathara...egw ena pragma anarwtiemai pws bgikes apo auti tin anagki gia ektonwsi xwris na pragmatopoihseis tin "katastrofi"pou perigrafeis?mipws ti dioxeteuses kapou allou?mipws thes na sbiseis to parelthon autou tou spitiou kai na kaneis mia nea arxi me kati mikro alla mporei kalo...?
Δημοσίευση σχολίου