Δεκέμβριος 2007
14.12.07
Τι να πω πια; Οι αλήθειες μου μοιάζουν με ψέμα και τα χρώματά μου τελειώνουν. Άρχισα να αγαπώ τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Προσπαθώ να τις βάλω σε πολύχρωμα κάδρα, μα η αλήθεια είναι πως κατά βάθος συνεχίζω να τις προτιμώ σκέτες, κολλημένες σε λευκό τοίχο. Κοιτάζω αγνώστους στα μάτια και βλέπω ολόκληρες ιστορίες ντυμένες με ασπρόμαυρα τούλια. Τα γιορτινά φώτα είναι κι αυτά ασπρόμαυρα, απλά πιο λαμπερά. Δαγκώνω τα δόντια μου. Θα 'θελα... το φαντάστηκα, δε μπορώ. Επειδή δε γίνεται. Σφίγγω τα δόντια είναι το σωστό. Αγαπάω τις εικόνες που βλέπω πίσω από τα παράθυρα. Και μαζί μ' αυτές, τις εικόνες που καθρεφτίζονται πάνω στο τζάμι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Αγαπάς ή προσπαθεις να πείσεις τον εαυτο σου πως αυτά που ειναι πίσω απο το παράθυρο πρέπει να τα αγαπήσεις;
Πρέπει να καθαρίσεις το τζάμι σου..
έχει μαζέψει πάρα πολύ καπνό απο το τσιγάρο σου γι αυτό και σου φαίνονται ασπρόμαυρα..
Να χαίρεσαι για τα άπειρα χρώματα που υπάρχουν γύρω σου και να ξέρεις πως τα άτομα που τα κρατούν φτιάχνουν πάντα τις καλύτερες και πιο όμορφες ζωγραφιές..
Άνοιξε το παράθυρο..
Δές το φώς τριγύρω..
Σήκω και χόρεψε αγκαλιά με τα χρώματα..
(Έχει δίκαιο ο/η Ε.)
Ασε το μίζερο εαυτό σου να χτυπιέται μόνος του
εσένα σου πάει ο ήλιος,
δεν είσαι για τέτοια...
... τα αγαπώ όλα αυτά που είναι πίσω από το παράθυρο! αυθόρμητα κι αληθινά...
... αγαπώ και τα χρώματα, που πάντοτε φτιάχνουν όμορφες ζωγραφιές! αγνά και με ανιδιοτέλεια...
... μα αυτό τον καιρό έχει κρύο πολύ. δεν το μπορώ! προτιμώ να κρατώ το παράθυρό μου κλειστό. μέχρι να βγει ο ήλιος. ή έστω μέχρι εγώ να μάθω να ντύνομαι πιο ζεστά...
καλώς ήρθες,
blury mind
στην συννεφιά της μέρας
να περιμένεις να βρέξει
αργά ή γρήγορα
θα γίνει.....
κι εκεί που θα ξανακοιτάς ψηλά
για να σιγουρευτείς
μια αδύναμη αχτίδα φωτός
θα σπάει σε χίλια χρώματα
κι αυτά πάντα
θα αντικατοπτρίζονται
στα μάτια σου
ή μάλλον
στην ματιά σου...
:-)
Δημοσίευση σχολίου