Motivi Stupidi

Βλέπουμε να συμβαίνουν πράγματα που στην πραγματικότητα δε συμβαίνουν.
Κι όμως τα βλέπουμε μπροστά μας. Είναι σκηνές που έχουμε ζήσει. Παλιά...
Δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια, γιατί τότε γίνονται όνειρο.
Στ’ αλήθεια…
Ξέρουμε πως δεν υπάρχει αυτό που θέλουμε να νομίζουμε ότι βλέπουμε κι όμως το βλέπουμε.
Τα βλέπω όλα. Ξανά. Αρκεί να μου δοθεί μια αφορμή.

Βλέπουμε πρόσωπα χωρίς πρόσωπο - γιατί το έχουμε ξεχάσει πια κι αυτό.
Δεν είναι στ’ αλήθεια εκεί. Αλλά να που στέκονται μπροστά μας με μάτια ορθάνοιχτα χωρίς βλέμμα.
Ξέρουμε ποιός είναι! Και τον αναγνωρίζουμε αυθόρμητα.
Δε μπορούμε να τον περιγράψουμε. Δε θυμόμαστε το χρώμα των ματιών, του δέρματος, το ανάστημα, τη μυρωδιά, την αίσθηση της παρουσίας του…
Κι όμως είναι εκεί.
Τους βλέπω όλους. Ξανά. Αρκεί να βρω μια αφορμή.

Δεν είναι τρέλα. Είναι θέμα κατεργαριάς...

Παλιά τραγούδια, δακρύβρεχτες ταινίες,
κεντρικοί δρόμοι, ηλίθιες ημερομηνίες,
θύμισες γραμμένες σε κιτρινισμένα πια φυλλοκάρδια...